Prelegenci

Berlin

W 2001 r. ukończył studia, a od 2002 pracuje w Klinice Rozrodu Zwierząt Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego, gdzie naucza, prowadzi badania naukowe i świadczy usługi weterynaryjne (dla wszystkich gatunków, jednak głównie dla małych zwierząt).

Od 2006 r. kieruje sekcją małych zwierząt Kliniki oraz pomaga hodowcom psów i kotów, wliczając w to mrożenie nasienia oraz inseminację endoskopową (TCI – transcervical insemination; inseminacja domaciczna). Oprócz tego prowadzi kilka projektów naukowych dotyczących klinicznych aspektów rozrodu małych zwierząt. Interesuje się medycyną weterynaryjną opartą na faktach (EBVM) i metodami nauczania – opublikował kilka artykułów na te tematy. Jest dyplomowanym członkiem ECAR (European College of Animal Reproduction) w dziedzinie małych zwierząt, a także przeżuwaczy i zdrowia stada.

Dr Vet Med, PhD, Habil., Dipl ECAR, Ass. Pr., Alfort, Francja

Alfort-Paryż

Absolwent Szkoły Weterynaryjnej w Alfort (Paryż), gdzie odbył dwuletni staż kliniczny z chorób wewnętrznych małych zwierząt. Od 1988 roku zaangażowany w kliniczne aspekty rozrodu, płodność i sztuczną inseminację psów, kotów i zwierząt dzikich. Obecnie kierownik Katedry Rozrodu Psów i Kotów oraz Kliniki Położniczej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Alfort (Paryż). Jest specjalistą European College of Animal Reproduction (ECAR), wyszkolił 7 rezydentów ECAR, którzy pomyślnie zdali egzaminy.
W latach 2005-2007 prezes EVSSAR (European Veterinary Society for Small Animal Reproduction). Został również wybrany honorowym członkiem tego towarzystwa naukowego.
Autor licznych artykułów, książek oraz rozdziałów w książkach dla lekarzy weterynarii, często zapraszany do wygłoszenia wykładów podczas konferencji na całym świecie (w Europie, Ameryce Północnej i Południowej, Azji, Afryce i Australii).

Warszawa

Tadeusz Frymus ukończył Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW w 1974 roku. Wtedy rozpoczął na nim swoją pracę jako klinicysta, naukowiec i wykładowca chorób zakaźnych zwierząt. W latach 1984-1986 jako stypendysta Fundacji im. A. Humboldta odbył staż w Hanowerze (RFN).
Od wczesnych lat 1990-tych głównym tematem jego zainteresowań klinicznych i naukowych są wirusowe choroby kotów (m. in. białaczka, FIP, FIP, wścieklizna) i psów (nosówka i inne), jak i odporność poszczepienna u tych gatunków.
Obecnie jest profesorem w Katedrze Chorób Małych Zwierząt z Kliniką SGGW. W 1995 roku utworzył tam i prowadził przez 25 lat specjalizacyjne Studia Podyplomowe dla lekarzy weterynarii „Choroby Psów i Kotów”. W 2005 roku został zaproszony w skład międzynarodowej grupy ekspertów od chorób kotów „European Advisory Board on Cat Diseases”, gdzie działa do dziś (www.abcdcatsvets.org) opracowując zalecenia dla praktyków odnośnie rozpoznawania i zwalczania najważniejszych chorób. Od ponad 20 lat jest konsultantem merytorycznym redakcji „Magazynu Weterynaryjnego”. Bazując na swoich doświadczeniach klinicznych wydał m.in. następujące podręczniki dla studentów i lekarzy weterynarii:
Frymus T., 1997: Choroby zakaźne kotów.
Frymus T., 1999: Choroby zakaźne psów.
Frymus T., 2005: Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów.
oraz jako współautor, 2018: Canine Infectious Diseases – Self-Assessment Color Review, pod red.: K. Hartmann, J. Sykes, CRC PRESS.

Hanower

W 2001 r. ukończyła studia weterynaryjne na Uniwersytecie w Gießen. Doktorat obroniła 4 lata później, a habilitowała się w 2014 r. – obie rozprawy dotyczyły tematów z zakresu andrologii (nasienia ogierów oraz funkcji jąder u samców psów i kotów). Od 2018 r. jest profesorem zwyczajnym, pracuje na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Hanowerze, gdzie zajmuje się rozrodem psów i kotów. Wcześniej pracowała m. in. w KGGA (Klinika Położnictwa, Ginekologii i Andrologii Dużych i Małych Zwierząt) Uniwersytetu w Gießen i na Uniwersytecie Kopenhaskim.

Od 2010 r. dyplomowany członek ECAR (European Collego of Animal Reproduction), przez ponad 6 lat członek zarządu EVSSAR (European Society for Small Animal Reproduction). Autorka i współautorka niemal 300 publikacji (artykułów, recenzji, rozdziałów książek, abstraktów itp.)

Mediolan

Profesor zwyczajny na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu w Mediolanie, gdzie zajmuje się położnictwem i ginekologią. Studia tamże ukończyła w 1986 r., natomiast doktorat w 1992 r. Swoją pracę badawczą – od 1990 r. w Laboratorium Embriotechnologii w Departamencie Nauk o Zwierzętach Uniwersytetu Stanu Luizjana, od 1994 r. w Departamencie Fizjologii – skupiła na zapłodnieniu in vitro. Jej główne pola zainteresowań to rozród i biotechnologia rozrodu zwierząt drapieżnych, w tym wspomaganie rozrodu, krioprezerwacja gamet i tkanek gonad, zapłodnienie in vitro oraz ultrasonograficzna biometria płodowa.

W przeszłości prezes EVSSAR (European Society for Small Animal Reproduction) oraz przez ponad 12 lat członek zarządu ECAR (European College of Animal Reproduction). Autorka ponad 200 publikacji (artykułów, rozdziałów książek, abstraktów).

Berlin

Urodzona w Niemczech, w latach 1983-1988 odbyła studia weterynaryjne na Uniwersytecie Humboldta, gdzie w roku 1991 uzyskała doktorat. Pracowała na Uniwersytecie Humboldta, a następnie na Freie Uniwersitat do 2006 r. Obecnie prowadzi w Berlinie referencyjny ośrodek zajmujący się rozrodem u małych zwierząt i embriotransferem u bydła.
W roku 2003 uzyskała europejską specjalizację - Diplomate of the European College of Animal Reproduction ECAR, obecnie jest członkiem Komisji Egzaminacyjnej ECAR. Zdobyła również w 1992r. specjalizację krajową w Niemczech - rozród zwierząt i sztuczna inseminacja (Fachtierarzt). Odbyła w 2000 r. rezydenturę w Stanach Zjednoczonych w Veterinary Referral Centre, Frazer - Philadelphia/PA.
Publikuje i wykłada na temat neonatologii i pediatrii małych zwierząt, endokrynologii rozrodu, chorób narządu płciowego psów i kotów, statusu mikrobiologicznego noworodków. Jest wykładowcą wielu konferencji międzynarodowych w tym ESDAR, EVSSAR (Tuluza, Wiedeń, Paryż, Whistler, Budapeszt). Autorka lub współautorka ponad 100 publikacji (artykułów oryginalnych i przeglądowych) w prasie fachowej oraz 3 książek - Położnictwo zwierząt 1993; Rozród psów 2006; Andrologia 2006. Od 2011 jest urzędowym lekarzem weterynarii ds. dobrostanu zwierząt w okręgu Berlin.

Wrocław

Ukończył studia w 1992 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej UP we Wrocławiu. Jest aktywnym klinicystą, a zakres jego zainteresowań to sztuczna inseminacja, zaburzenia płodności u samców i samic, położnictwo, neonatologia. Realizuje projekty naukowe dotyczące wykorzystania zaawansowanych technik wspomagania rozrodu w programach ratowania ginących gatunków zwierząt. W 1999 r. obronił doktorat, a w 2009 r. habilitację z zakresu rozrodu małych zwierząt. W 2014 r. otrzymał tytuł profesora nauk weterynaryjnych. Kierownik Katedry Rozrodu i Przewodniczący Rady Dyscypliny Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W latach 2007-2013 zasiadał w Zarządzie European Veterinary Society for Small Animal Reproduction EVSSAR, a w latach 2011-2013 pełnił funkcję Prezesa EVSSAR. Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Biologii Rozrodu. Obecny Przewodniczący Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN (2020-2023) oraz Prezes Elekt PSLWMZ. Opublikował dotychczas ponad 200 opracowań oryginalnych, przeglądowych i książkowych dedykowanych praktykom i pracownikom nauki. Wykładowca wielu Kongresów krajowych i międzynarodowych (m.in. Kongresy ESDAR, ISCFR, EVSSAR, AI Vets Oslo, WSAVA, NVC, ALARPA i inne). Laureat „Złotego Chirona” za propagowanie nauki w 2018 r. Jest organizatorem wielu warsztatów i konferencji międzynarodowych z zakresu rozrodu małych zwierząt.

Wrocław

Parazytolog, adiunkt w Zakładzie Parazytologii na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Specjalista i konsultant z zakresu pasożytniczych zoonoz oraz diagnostyki, leczenia i profilaktyki pasożytniczych inwazji zwierząt towarzyszących i użytkowych. Założyciel i administrator wydziałowej platformy edukacyjnej EDUWET (w latach 2010-2021). Dyplomowany trener szachowy. W wolnym czasie trenuje i gra zawodniczo online w szachy oraz uprawia botaniczne gatunki orchidei.

Wiedeń

Sabine Schäfer-Somi urodziła się 21 maja 1966 r. w Niemczech (Essen). W 1984 r. otrzymała obywatelstwo austriackie. W tym samym roku rozpoczęła studia weterynaryjne, które ukończyła w 1991 r. W 1993 r. otrzymała stopień doktora. Od 1994 r. pracuje w Klinice Położnictwa, Ginekologii i Andrologii na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Pomimo wykształcenia obejmującego wszystkie aspekty rozrodu zwierząt, zawsze skupiała się na rozrodzie małych zwierząt. W 2002 roku ukończyła specjalizację European College of Animal Reproduction (ECAR), a w 2004 została profesorem nadzwyczajnym, a w 2006 zrobiła habilitację z tego tematu. Obecnie pracuje jako lekarz weterynarii, wykładowca oraz naukowiec w Centrum Sztucznej Inseminacji i Embriotransferu na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Jej wiodącym obszarem działań jest rozród oraz kriokonserwacja gamet małych zwierząt. Główne obszary zainteresowań to andrologia, kriokonserwacja gamet, sztuczna inseminacja, immunologia ciąży i noworodka, neonatologia, antykoncepcja.

Gandawa

W 1988 r. ukończyła studia na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Gandawskiego, gdzie pracuje od 1990 r. Stopień doktora uzyskała 6 lat później na podstawie pracy dotyczącej rozwoju zarodków bydlęcych. Obecnie profesor zwyczajny Uniwersytetu, gdzie oprócz pracy dydaktycznej kieruje pracami zespołu zajmującego się badaniem rozwoju zarodków i wspomaganiem rozrodu.

Dyplomowany członek ECAR (European College of Animal Reproduction) od 1999 r. oraz wieloletni członek EVSSAR (European Society for Small Animal Reproduction) i IETS (International Embryotechnology Society). Autorka ponad 250 publikacji. Jej zainteresowania kliniczne dotyczą głównie małych zwierząt – pobierania nasienia, krioprezerwacji, sztucznego zapłodnienia u psów i kotów. Udziela porad lekarzom weterynarii, np. z zakresu nowych metod zapobiegania ciąży, indukcji rui i położnictwa. Od kilku lat hoduje springer spaniele angielskie oraz koty somalijskie.