Prelegenci

Warszawa

Prof. dr hab. Michał Jank jest pracownikiem Zakładu Farmakologii i Toksykologii Katedry Nauk Przedklinicznych Instytutu Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. W swojej pracy naukowej zajmuje się poszukiwaniem biomarkerów wybranych stanów fizjologicznych i patologicznych organizmów zwierzęcych, a także mechanizmami oddziaływania biologicznie aktywnych składników pokarmu na psy i koty. Od października 2020 roku pełni funkcję Dyrektora ds. Badań i Rozwoju oraz Członka Zarządu w firmie Vet Planet sp. z o.o., oferującej produkty dla zwierząt towarzyszących pod marką VetExpert.

Olsztyn

Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej UWM w Olsztynie (2001 r). Posiada stopień doktora nauk weterynaryjnych, tytuł Specjalisty Rozrodu Zwierząt oraz stopień naukowy doktora habilitowanego. Jest cenionym wykładowcą akademickim, aktywnym klinicystą, uczestnikiem licznych konferencji naukowych w kraju i zagranicą. Od ukończenia studiów zajmuje się problematyką zaburzeń płodności psów, prowadząc badania kliniczne i naukowe w Katedrze Rozrodu Zwierząt z Kliniką. Zakres jej zainteresowań to zaburzenia płodności psów zarówno samców jak i samic, położnictwo, neonatologia i sztuczna inseminacja. Jest autorką i współautorką licznych artykułów naukowych i doniesień konferencyjnych. Prowadzi wykłady i szkolenia zarówno dla lekarzy weterynarii i studentów jak i dla hodowców.

Od 1996 roku jest członkiem Związku Kynologicznego w Polsce, będąc przez wiele lat v-ce Przewodniczącą ds. Hodowlanych Oddziału Olsztyńskiego ZKwP oraz członkiem Zarządu Oddziału do chwili obecnej. Od 2022r jest Członkiem Rady Naukowej przy Zarządzie Głównym ZKwP.

Wrocław

Ukończył studia w 1992 r. na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej UP we Wrocławiu. Jest aktywnym klinicystą, a zakres jego zainteresowań to sztuczna inseminacja, zaburzenia płodności u samców i samic, położnictwo, neonatologia. Realizuje projekty naukowe dotyczące wykorzystania zaawansowanych technik wspomagania rozrodu w programach ratowania ginących gatunków zwierząt. W 1999 r. obronił doktorat, a w 2009 r. habilitację z zakresu rozrodu małych zwierząt. W 2014 r. otrzymał tytuł profesora nauk weterynaryjnych. Kierownik Katedry Rozrodu i Przewodniczący Rady Dyscypliny Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W latach 2007-2013 zasiadał w zarządzie EVSSAR, a w latach 2011-2013 pełnił funkcję Prezesa EVSSAR. Członek Zarządu Głównego Towarzystwa Biologii Rozrodu. Obecny Przewodniczący Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN (2020-2023) oraz Prezes Elekt PSLWMZ. Opublikował dotychczas ponad 200 opracowań oryginalnych, przeglądowych i książkowych dedykowanych praktykom i pracownikom nauki. Wykładowca wielu Kongresów krajowych i międzynarodowych (m.in. Kongresy ESDAR, ISCFR, EVSSAR, AI Vets Oslo, WSAVA, NVC, ALARPA i inne). Laureat „Złotego Chirona” za propagowanie nauki w 2018 r. Jest organizatorem wielu warsztatów i konferencji międzynarodowych z zakresu rozrodu małych zwierząt.

Zurich, Szwajcaria

W 2001 r. ukończył studia weterynaryjne. Od 2002 pracował w Klinice Rozrodu Zwierząt Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego. Aktualnie pracuje na Uniwersytecie w Zurychu, gdzie naucza, prowadzi badania naukowe i świadczy usługi weterynaryjne (dla wszystkich gatunków, jednak głównie dla małych zwierząt).

Prof. Artl pomaga hodowcom psów i kotów, wliczając w to mrożenie nasienia oraz inseminację endoskopową (TCI – transcervical insemination; inseminacja domaciczna). Oprócz tego prowadzi kilka projektów naukowych dotyczących klinicznych aspektów rozrodu małych zwierząt. Interesuje się medycyną weterynaryjną opartą na faktach (EBVM) i metodami nauczania – opublikował kilka artykułów na te tematy. Jest dyplomowanym członkiem ECAR (European College of Animal Reproduction) w dziedzinie małych zwierząt, a także przeżuwaczy i zdrowia stada.

Olsztyn

Absolwent UWM w Olsztynie (2006 r.). Odbył krajowe i zagraniczne praktyki zawodowe oraz staże naukowe m.in. w Szwecji, Danii, Niemczech, Włoszech i Wielkiej Brytanii. W 2010 r. ukończył specjalizację z zakresu Chorób Psów i Kotów. Stopień doktora nauk weterynaryjnych w dziedzinie rozród zwierząt oraz tytuł Specjalisty Rozrodu Zwierząt uzyskał w 2011r. Od 2019 r. posiada stopień naukowy doktora habilitowanego. Pracuje na stanowisku profesora uczelni.
Jest cenionym wykładowcą akademickim, uczestnikiem licznych konferencji naukowych w kraju i zagranicą oraz doświadczonym lekarzem praktykiem. Prowadzi wykłady i szkolenia dla lekarzy weterynarii, studentów oraz hodowców. Jego zainteresowania naukowe i zawodowe związane są z problematyką rozrodu psów i kotów, a w szczególności pełnej kontroli przebiegu ciąży u tych gatunków. Jest autorem ponad 100 artykułów naukowych i doniesień konferencyjnych.

Padwa, Włochy

Otrzymała stopień lekarza weterynarii (DVM) w 2003 roku oraz stopień doktora (PhD) w 2008 roku na Uniwersytecie w Padwie. Następnie uzyskała stanowisko badawcze w 2008 roku i w 2022 roku została profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Padwie w dziedzinie Rozrodu Zwierząt, Położnictwa i Ginekologii. Od 2005 roku pracuje w obszarze rozrodu zwierząt domowych w Szpitalu Klinicznym Weterynarii Uniwersytetu w Padwie, prowadząc zajęcia dla studentów weterynarii na piątym roku kursu lekarsko-weterynaryjnego oraz dla studentów kierunku Opieka nad Zwierzętami na poziomie licencjackim. Jej główne zainteresowania badawcze koncentrują się na specyficznych zagadnieniach związanych z rozrodem zwierząt małych, takich jak andrologia, metody analizy nasienia, optymalizacja protokołów zamrażania, sztuczne zapłodnienie, optymalne określanie czasu rozrodu i analiza poziomu progesteronu, ultrasonograficzne monitorowanie ciąży, określanie czasu porodu, endokrynologia i kontrola cyklu rozrodczego suki oraz oporność na antybiotyki w populacji psów hodowlanych. Jest autorką i współautorką 43 publikacji naukowych w indeksowanych czasopismach oraz ponad 75 streszczeń wystąpień konferencyjnych. Jest członkiem EVSSAR a także członkiem innych włoskich i międzynarodowych towarzystw z dziedziny rozrodu zwierząt. Od 2019 roku pełni funkcję członka zarządu EVSSAR. W 2022 roku została wiceprezesem EVSSAR.

Berlin, Niemcy

Urodzona w Niemczech, w latach 1983-1988 odbyła studia weterynaryjne na Uniwersytecie Humboldta, gdzie w roku 1991 uzyskała doktorat. Pracowała na Uniwersytecie Humboldta, a następnie na Freie Uniwersitat do 2006 r. Obecnie prowadzi w Berlinie referencyjny ośrodek zajmujący się rozrodem u małych zwierząt i embriotransferem u bydła.

W roku 2003 uzyskała europejską specjalizację - Diplomate of the European College of Animal Reproduction ECAR, obecnie jest członkiem Komisji Egzaminacyjnej ECAR. Zdobyła również w 1992r. specjalizację krajową w Niemczech - rozród zwierząt i sztuczna inseminacja (Fachtierarzt). Odbyła w 2000 r. rezydenturę w Stanach Zjednoczonych w Veterinary Referral Centre, Frazer - Philadelphia/PA.
Publikuje i wykłada na temat neonatologii i pediatrii małych zwierząt, endokrynologii rozrodu, chorób narządu płciowego psów i kotów, statusu mikrobiologicznego noworodków. Jest wykładowcą wielu konferencji międzynarodowych w tym ESDAR, EVSSAR (Tuluza, Wiedeń, Paryż, Whistler, Budapeszt). Autorka lub współautorka ponad 100 publikacji (artykułów oryginalnych i przeglądowych) w prasie fachowej oraz 3 książek - Położnictwo zwierząt 1993; Rozród psów 2006; Andrologia 2006. Od 2011 jest urzędowym lekarzem weterynarii ds. dobrostanu zwierząt w okręgu Berlin.

Wrocław

Dyplom lekarza weterynarii otrzymała w 1999 r, w 2004 uzyskała stopień doktora nauk weterynaryjnych, od roku 2009 jest adiunktem w Katedrze Rozrodu.
Zainteresowania naukowe to techniki wspomaganego rozrodu u zwierząt towarzyszących, zwłaszcza kotów, a w pracy klinicznej zajmuje się przede wszystkim chirurgią układu rozrodczego, położnictwem oraz neonatologią weterynaryjną.
Doświadczenie naukowe zdobyła jako wykonawca wielu projektów oraz jako kierownik jednego z nich (poświęconego krikonserwacji zarodków kota domowego), jak również podczas staży zagranicznych (Niemcy, Belgia) i wielu szkoleń.
Aktywny członek międzynarodowych (EVSSAR i BSAVA), jak i krajowych (Towarzystwo Biologii Rozrodu) organizacji skupiających się na rozrodzie zwierząt.

Wrocław

Ukończyła studia weterynaryjne na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu w 2012 r., w tym samym roku rozpoczęła studia doktoranckie w Katedrze Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich. Pracę doktorską o pobieraniu i ocenie nasienia kocurów obroniła w 2017r., w tym samym roku przyjęta na stanowisko adiunkta. Specjalizuje się w andrologii oraz w rozrodzie kotów, szczególny nacisk kładąc na zastosowanie u kotowatych biotechnik rozrodu, takich jak mrożenie nasienia czy sztuczna inseminacja.
Odbyła zagraniczne staże naukowe (Niemcy, Belgia, Francja), brała udział w wielu szkoleniach z zakresu publikacji wyników badań, cytometrii przepływowej, technik biologii molekularnej oraz biotechnik rozrodu.
Członek EVSSAR oraz Towarzystwa Biologii Rozrodu (od 2017 r pełniąca funkcję skarbnika Wrocławskiego Oddziału TBR).

Padwa, Włochy

Ukończył studia z medycyny weterynaryjnej w 2011 roku na Uniwersytecie Cardenal Herrera-CEU w Walencji, Hiszpania. Następnie w 2012 roku uzyskał tytuł magistra biologii i biotechnologii rozrodu ssaków na Uniwersytecie w Murcji, Hiszpania. W kolejnych latach pracował na Uniwersytecie Autonomicznym w Barcelonie, gdzie w końcu 2016 roku uzyskał stopień doktora na temat transportu wody i cukrów przez macicę i łożysko w różnych fazach ciąży u kotów. W latach następnych skoncentrował się głównie na codziennej pracy klinicznej, szczególnie interesując się endokrynologią rozrodczą. Od 2017 do 2020 roku był stażystą w Europejskim Kolegium Rozrodu Zwierząt na Uniwersytecie w Padwie, we Włoszech, pod nadzorem dr Stefano Romagnoli i w listopadzie 2021 roku uzyskał dyplom ECAR (certyfikat EBVS). Od stycznia 2021 roku koordynuje Jednostkę Rozrodu i Pediatrii w Klinice i Laboratorium Weterynaryjnym San Marco w Padwie, we Włoszech. W ostatnich latach współpracował z firmami Virbac i Royal Canin w ramach szkoleń, kongresów i wprowadzania produktów zarówno w Europie, jak i w krajach Ameryki Łacińskiej. Obecnie jest członkiem zarządu EVSSAR i jest autorem 19 publikacji naukowych w czasopismach indeksowanych. Jego główne zainteresowania zarówno kliniczne, jak i badawcze skupiają się na endokrynologii rozrodczej, patologiach gruczołu krokowego i kontroli rozrodu.

Hanower, Niemcy

W 2001 r. ukończyła studia weterynaryjne na Uniwersytecie w Gießen. Doktorat obroniła 4 lata później, a habilitowała się w 2014 r. – obie rozprawy dotyczyły tematów z zakresu andrologii (nasienia ogierów oraz funkcji jąder u samców psów i kotów). Od 2018 r. jest profesorem zwyczajnym, pracuje na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Hanowerze, gdzie zajmuje się rozrodem psów i kotów. Wcześniej pracowała m. in. w KGGA (Klinika Położnictwa, Ginekologii i Andrologii Dużych i Małych Zwierząt) Uniwersytetu w Gießen i na Uniwersytecie Kopenhaskim.

Od 2010 r. dyplomowany członek ECAR (European College of Animal Reproduction), przez ponad 6 lat członek zarządu EVSSAR (European Society for Small Animal Reproduction). Autorka i współautorka niemal 300 publikacji (artykułów, recenzji, rozdziałów książek, abstraktów itp.)

Warszawa

Ukończyła Wydział Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 2015 roku. Bezpośrednio po ukończeniu studiów rozpoczęła pracę w licznych klinikach dla zwierząt w Warszawie i okolicach. Od października 2016 roku rozpoczęła studia doktoranckie w ramach Zintegrowanej Szkoły Doktoranckiej KNOW na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Ukończyła te studia w 2019 roku. Od września 2019 roku pracuje na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Laboratorium Rozrodu Zwierząt Małych jako asystentka badawcza i dydaktyczna. W 2019 roku rozpoczęła również Europejską Rezydenturę w dziedzinie Rozrodu Zwierząt (ECAR) pod nadzorem dr Andrei Muennich. W 2022 roku uzyskała tytuł specjalistki w dziedzinie chorób psów i kotów. Od czerwca 2022 roku jest członkinią zarządu EVSSAR. Jest autorką licznych publikacji na temat rozrodu psów i kotów. Aktywnie uczestniczy w licznych konferencjach i szkoleniach weterynaryjnych w Polsce i za granicą.

Wiedeń, Austria

Sabine Schäfer-Somi urodziła się 21 maja 1966 r. w Niemczech (Essen). W 1984 r. otrzymała obywatelstwo austriackie. W tym samym roku rozpoczęła studia weterynaryjne, które ukończyła w 1991 r. W 1993 r. otrzymała stopień doktora. Od 1994 r. pracuje w Klinice Położnictwa, Ginekologii i Andrologii na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Pomimo wykształcenia obejmującego wszystkie aspekty rozrodu zwierząt, zawsze skupiała się na rozrodzie małych zwierząt. W 2002 roku ukończyła specjalizację European College of Animal Reproduction (ECAR), a w 2004 została profesorem nadzwyczajnym, a w 2006 zrobiła habilitację z tego tematu. Obecnie pracuje jako lekarz weterynarii, wykładowca oraz naukowiec w Centrum Sztucznej Inseminacji i Embriotransferu na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej w Wiedniu. Jej wiodącym obszarem działań jest rozród oraz kriokonserwacja gamet małych zwierząt. Główne obszary zainteresowań to andrologia, kriokonserwacja gamet, sztuczna inseminacja, immunologia ciąży i noworodka, neonatologia, antykoncepcja.

Wrocław

Absolwentka Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, gdzie w 2014 roku uzyskała stopień doktora nauk weterynaryjnych. Od lat związana z Katedrą Chirurgii UPWr, gdzie praktykuje, realizuje projekty naukowe z zakresu anestezjologii i medycyny ratunkowej oraz prowadzi wykłady, warsztaty i szkolenia. Autorka wielu prac naukowych w czasopismach o zasięgu światowym, uczestniczka licznych kursów m.in. ESAVS Anesthesilogy, ESAVS Emergency and Critical Care czy VASTA. Poza anestezjologią i medycyną ratunkową, zawodowo związana z neonatologią i geriatrią weterynaryjną. Prywatnie entuzjastka ornitologii.

Warszawa

Tadeusz Frymus ukończył Wydział Medycyny Weterynaryjnej SGGW w 1974 roku. Wtedy rozpoczął na nim swoją pracę jako klinicysta, naukowiec i wykładowca chorób zakaźnych zwierząt. W latach 1984-1986 jako stypendysta Fundacji im. A. Humboldta odbył staż w Hanowerze (RFN).

Od wczesnych lat 1990-tych głównym tematem jego zainteresowań klinicznych i naukowych są wirusowe choroby kotów (m. in. białaczka, FIP, FIP, wścieklizna) i psów (nosówka i inne), jak i odporność poszczepienna u tych gatunków.
Obecnie jest profesorem w Katedrze Chorób Małych Zwierząt z Kliniką SGGW. W 1995 roku utworzył tam i prowadził przez 25 lat specjalizacyjne Studia Podyplomowe dla lekarzy weterynarii „Choroby Psów i Kotów”. W 2005 roku został zaproszony w skład międzynarodowej grupy ekspertów od chorób kotów „European Advisory Board on Cat Diseases”, gdzie działa do dziś (www.abcdcatsvets.org) opracowując zalecenia dla praktyków odnośnie rozpoznawania i zwalczania najważniejszych chorób. Od ponad 20 lat jest konsultantem merytorycznym redakcji „Magazynu Weterynaryjnego”. Bazując na swoich doświadczeniach klinicznych wydał m.in. następujące podręczniki dla studentów i lekarzy weterynarii:
Frymus T., 1997: Choroby zakaźne kotów.
Frymus T., 1999: Choroby zakaźne psów.
Frymus T., 2005: Wirusowe, bakteryjne, grzybicze i prionowe choroby kotów.
oraz jako współautor, 2018: Canine Infectious Diseases – Self-Assessment Color Review, pod red.: K. Hartmann, J. Sykes, CRC PRESS.